Collectie en tentoonstellingen

190111. Tentoonstelling. De Nooit gedachte toekomst door Jaap ter Linden

 In 2001 is Rotterdam, samen met het Portugese Porto, Culturelé Hoofdstad van Europa. Om aan dit feestelijke jaar een passende inhoud te geven, heeft de organisatie van Rotterdam 2001- na een zorgvuldige evaluatie voor 400 ingediende plannen - een veelzijdig cultureel programma samengesteld.

Daarin is ook plaats ingeruimd voor ons project `De nooit gedachte toe­komst', een interactieve presentatie die vanaf zaterdag 14 april te zien zal zijn. Dit project, waarvoor wij be­schikking kregen over de derde ver­dieping van ons pand, strekt zich uit over een periode van 3 jaar en zal jaarlijks worden aangepast. Hiermee begeven we ons op een nieuwe weg: hielden we ons tot nu toe voorname­lijk bezig met het verleden van he4k onderwijs, nu laten wij iets zien van een mogelijke toekomst. Het ligt in de bedoeling over enkele jaren ook een platform te bieden voor de onder­wijs actualiteit.

Terug naar het project `De nooit ge­dachte toekomst'. Kranten, tijdschrif­ten, radio en televisie maken bijna dagelijks melding van de uiterst snel­le ontwikkelingen van computertech­niek, biochemie, robotica, genetica en nano-technologie. Voortdurend zie je ook dat allerlei voorspellingen in tijd steeds korter worden. Van allerlei ontwikkelingen wordt gezegd dat ze bereikt zullen zijn binnen 20 jaar. Dat betekent dat het onderwijs ook op de-ze ontwikkelingen zal moeten reage­ren om er niet door overspoeld te ra­ken. Als het binnen een aantal jaren mogelijk zal zijn op vrijwel elk plaats cognitieve kennis op te roepen - wat is dan de plaats van de school? Wordt het overdragen van cognitieve kennis steeds minder belangrijk, en veran­dert dan de taak van de onderwijsge­vende in een andere, een sociale taak? Krijgt de school daardoor veel meer de mogelijkheid om te werken aan een echte multiculturele samenle­ving in plaats van de maatschappij van culturen van nu? Waar leidt de genetica ons naar toe? Is het idee van de leerpil klinkklare nonsens, of toch, misschien niet? Hoe ver zullen we accepteren en normaal vinden dat het aantal implantaten zo zeer toeneemt dat de cyborg niet meer geheel scien­cefiction lijkt? Kortom, we hebben te maken met technische ontwikke­lingen die een eigen weg gaan als we er niet op reageren, over discussiëren en misschien ingrijpen.

Daarom eindigt een bezoek aan de `De nooit gedachte toekomst' ook met een virtueel symposium waaraan iedereen deel kan nemen: individuele bezoekers maar ook scholen. Ben ik wat onduidelijk geweest? Niet geheel onbedoeld, komt u zelf maar kijken naar `De nooit gedachte toekomst'.